خب اومدم با یه به روز رسانی دیگه....قصه ی امروزم رو از اونجا واستون شروع میکنم که یه عزیزی بهم گفت وبلاگت غمگینه...افسردت میکنه...اون عزیز بی خبر بود از عطر اشک نرگسهای مست...بی خبر بود از شبنم نگاه تک نرگس جهان وجود...بی خبر بود از غم دل نرگس از دست نا نجیب ها...از دست آدم هایی که ادعای روشن فکری اسلامی میکنن و در واقع اسلام رو آپدیت میکنن و ورژن جدیدی از اسلام رو بیان میکنن...خیلی از ما هم قبولشون میکنیم...بی خبر بود از غم نرگس از دست اونایی که کم کم دنیا رو اصل میکنن و آخرت رو فرع...و باز هم خیلی از ما پیرو شون میشیم...بی خبر بود از غم نرگس از اونایی که به اسم سیاست خباثت یاد مردم میدن....و باز هم خیلیامون پیروشون میشیم...هه...پس واقعا چقدرمون به طرف آقامون میریم؟؟؟پس واقعا چقدرمون پا به پای مولامون اشک میریزیم؟؟؟پس واقعا چقدرمون با آقامون هر روز عهدمون رو محکم تر میکنیم؟؟؟این رو به اون عزیزی میگم که گفت این وبلاگ افسردت میکنه:معمولا میگن عشق آدم رو افسرده میکنه...میدونی چرا؟چون قبل از عشقت اندازه ی یه نفر غم داشتی ولی بعدش اندازه ی عشقت و تمام عزیزان عشقت غصه میخوری...با این کار خودت رو از بند رها میکنی ولی جلوه ش یه کم بیش از حد غلط اندازه...
صاحب الزمان یار می خواهد و تنها یک عاشق یارای یاری او را دارد ای دیوانگان عاشق بر اشکهاتان بگریید که آنان در پیشگاه مولایتان از در هم عزیزترند....
نظرات شما عزیزان:
